ประสบการณ์การคลอด

อยากเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับการคลอดมานานละ แต่ยังไม่มีโอกาศได้เขียนซะที

ขอแนะนำเลย ใครบ้านอยู่แถวพระราม 3 สาทร นราฺธิวาส ใช้ฝากท้องกับคลอดที่โรงพยาบาลเซ็นหลุยส์ ซึ่งเราคิดว่าเป็นโรงพยาบาลที่ดีมาก ที่สำคัญคนน้อยด้วย ไม่ต้องไปแย่งชิงกับใคร โดยนิสัยขวัญแล้วจะไม่ชอบอะไรที่ดังมาก เพราะขี้เกียจรอ 555 แล้วที่ประทับใจมากๆคือ โรงพยาบาลนี้ไม่เอาตังค์เลย

เช่น เราท้องเกิน 40 สัปดาห์ หมอเลยถามว่าจะเร่งคลอดไหม ท่านแม่ที่เคารพของเราก็ไปดูวันมา (ทั้งๆที่บอกแล้วว่าจะคลอดเอง ท่านก็ประสงค์ดีไปดูวันมาอยู่ดี บอกให้คลอดประมาณนี้นะ เราก็บอกว่าจะคลอดเองมันกะไม่ได้นะ แต่สรุปพอเร่งคลอดเลยนัดวันได้ เลยโอเค)

เก็บตัวก่อนวันคลอดจริง

หลังจากนัดวันเสร็จ คืนแรกมาโรงพยาบาลนอน ไม่คิดตังค์อ่ะ ลูกคลอดหลังเที่ยงก็ไม่คิดตังค์วันนั้น (ถ้าคลอดก่อนเที่ยงจะคิดตังค์) เราเลยนอนรพ.ต่ออีก 2 วัน งงมาก แต่หมอเคยบอกก่อนแล้วหล่ะ ว่าเป็นนโยบาลของบาร์เดอร์ที่อยากช่วยเหลือคน เราเลยแบบสบาย นอนไป 5 วัน เช็คบิลออกมาแค่ สี่หมื่นกว่าบาท ถูกมากกกกกกกกกกกกกกกก

ทุกครั้งที่มีคนถามว่า เราฝากท้องที่ไหน จะต้องมีคนถามต่อทันทีว่า ทำไมไม่ฝากที่ BNH หรือ กรุงเทพคริสเตียน เราก็บอกว่า เราฝากที่นี่เพราะเราอยากคลอดเองแล้วก็ใกล้บ้านด้วย แล้วก็คิดไม่ผิดจริงๆที่คลอดที่นี่

ลูกน้อยโดนดูดของเหลว

นอกจากประทับใจในตัวคุณหมอแล้ว (อัถยาศัยดีมาก ตอบข้อสงสัยเราได้หมด) ตอนพาทัวร์ห้องคลอด เราถามว่าปกติที่นี่คลอดเยอะไหมคะ นางพยาบาลตอบว่า ปีนี้ปีมังกรก็เยอะหน่อยค่ะ ตกวันละคน ฮ่าฮ๋า พอวันจริง ลูกเราประหนึ่ง VIP โดยบริยาย

ตอนเพื่อนมาเยี่ยมวันแรก เพื่อนถึงกับถามว่า ขวัญได้อะไรเป็นพิเศษหรอ ที่ห้องโชว์เด็กที่เขาเอาลูกขวัญไว้กลางห้องเลย เด่นมาก เราก็ตอบว่า อ่อ วันนี้มีคลอดคนเดียว เอิ๊กๆ

ตอนเกิดมามีคนบอกว่าหน้าเหมือนแม่เปี๊ยบ

นางพยาบาลก็ดีมาก ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส ที่สำคัญโรงพยาบาลนี้ยังเน้นนมแม่แบบสุดๆ มีคลีนิคนมแม่ด้วย เลยถูกทางมาก เพราะเราอยากให้นมแม่อยู่แล้ว ตอนแรกได้ยินเพื่อนๆบอกว่า พอคลอดเสร็จต้องให้ลูกมาดูดนมเราเลยทันทีถึงจะมีน้ำนม แต่เพราะเราเบ่งคลอดไม่ไหว คลอดยากมากก็เลยต้องใช้เครื่องดูด ดูดออกมา ชิริวน้อยของแม่เลยออกมาหาแม่วันนั้นไม่ได้ ต้องมาหาวันรุ่งขึ้น หมอกับนางพยาบาลจะพยายามเช็คตลอดว่าเราน้ำนมมาไหม เขาพยายามไม่ให้นมเสริมเลยนะ แต่เราเห็นลูกโยเยบวกกับความเป็นคุณแม่มือใหม่ เลยให้เขาเสริมไป 2 ครั้งระหว่างอยู่ที่โรงพยาบาล เวลาเสริมเขาจะค่อยๆใช้ช้อนป้อน เพราะกลัวลูกติดจุกนม แล้วเสริมแค่ออน์เดียวต่อครั้งเท่านั้น

ชิริวออกมา 3.3 โลครับ

ตอนคลอด คลอดโครตยาก ตอนเช้าเขาก็เข้ามาเตรียมความพร้อมในการคลอด สวนทวาร ทำนู่นทำนี่ เราเข้าห้องคลอดตั้งแต่ 7 โมงเช้า กว่าจะคลอดปาเข้าไป 4 โมงกว่า หมอให้เบ่งแล้วเบ่งอีก ให้นางพยาบาลอีกคนช่วยขย่ม ชิริวก็ไม่ออกมาซักที สุดท้ายเลยต้องใช้แวคคั่มดูดออกมา  สรุปเพราะสายสะดือพันตัวเขาตั้ง 2 รอบแหน่ะ ทำให้คลอดยาก แต่สุดท้ายก็ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกค่ะ

ตอนเห็นหน้าลูกครั้งแรกมีคนถามว่า รู้สึกรักเลยไหม เราว่าเฉยๆนะ สบายใจว่าลูกออกมาปลอดภัยครบ 32 มากกว่า เรามองมือ มองเท้าเขาก่อนเลยว่าครบไหม พอเห็นว่าร้องไห้ดีปลอดภัย เราหัวเราะออกมาเลย ชิริวหัวแหลมเปี้ยว เหมือนเรื่อง corn head ที่เราเคยดูตอนเด็กๆเลย (เพราะเครื่องดูด)

สุดท้ายนี้รู้สึกว่า ดีใจที่ตัวเองตัดสินใจคลอดเอง ถึงแม้จะยากลำบากมาก แต่วันรุ่งขึ้นเราเดินได้ นั่งได้ปกติ (แต่เมื่อคืนเข้าห้องน้ำเป็นลม เพราะเสียเลือดไปเยอะ) วันถัดไปเรานั่งขัดสมาธิได้เลย คุยกับเพื่อนที่มาหาได้ตั้งแต่วันแรก ร่างกายเข้าที่ดีมาก ดีสุดๆจริงๆนะ ขอเชียร์ให้ทุกคนคลอดเองค่ะ